We Wspólnocie nr 25/1137 z 7 grudnia 2013 r. Marian Ochociński, skarbnik gminy Nieszawa, w artykule pt. „Omnipotencja czy konkurencja „przedstawił swe poglądy na sposób funkcjonowania gospodarki komunalnej. Skarbnik stwierdza, że w zbyt wielu dziedzinach gospodarki samorządy próbują utrzymać monopol zakładów i spółek komunalnych. I te słowa wypowiedział przedstawiciel samorządu.
Wspólnota nr 10/2014 z dnia 17.05.2014 r., s. 34-36.
Zagwarantowanie powszechnej dostępności, ciągłości i odpowiedniej jakości usług z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków zdeterminowało decyzję prawodawcy o wprowadzeniu administracyjnej kontroli takiej działalności. Jednym z podstawowych instrumentów ustanowionej kontroli jest wprowadzenie określonej procedury tworzenia przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne taryf zawierających ceny i stawki opłat za wodę i ścieki.
Na mocy przepisów Ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków rola weryfikatora i podmiotu zatwierdzającego taryfy została przyznana organom gminy. Przepisy dotyczące postępowania taryfowego w okresie dwunastu lat obowiązywania ustawy, w swej zasadniczej części, uległy jedynie niewielkim modyfikacjom. Mimo to niejednoznaczność tych regulacji wciąż wywołuje liczne wątpliwości i problemy w działaniu organów administracji publicznej, sądów administracyjnych, a także w praktyce przedsiębiorstw.
Artykuł stanowi prezentację wybranych zagadnień dotyczących weryfikacji i zatwierdzania taryf. Analizie poddano kilka zasadniczych kwestii, w tym sposób zdefiniowania pojęć „taryfa” i „wniosek taryfowy”, określenie charakteru prawnego tych dokumentów, wskazanie zasad i granic działań weryfikacyjnych organu wykonawczego gminy oraz kwestię autonomii rady gminy w procesie zatwierdzania taryf. Artykuł zawiera również wnioski de lege ferenda, wskazujące na potrzebę zastąpienia organów gminy przez wyspecjalizowany, centralny albo regionalny organ, który w sposób profesjonalny i wolny od lokalnych uwarunkowań politycznych pełniłby rolę regulatora (przy zachowaniu zasady kontroli taryf ex ante).
Studia Prawa Publicznego nr 1/2014
Czy w świetle przepisu art. 2 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów oraz innych obowiazujacych przepisów regulujacych zakres własnościowy gmin, lokale mieszkalne badź użytkowe należace do zasobu mienia komunalnego spółki gminnej TBS można zakwalifikować (nazwać) jako mienie komunalne gminy?
Wspólnota nr 9/2014 z dnia 3.05.2014 r., s. 48-49.